Επικεφαλής της WWF αποδομεί όσα ακούγονται για τις φωτιές στην Εύβοια και τις ανεμογεννήτριες
Η περιβαλλοντολόγος Θεοδότα Νάντσου, διευθύντρια περιβαλλοντικής πολιτικής της WWF με ανάρτηση της στο facebook σχολιάζει τα όσα ακούγονται και γράφονται για τις φωτιές και την απόφαση του ΣτΕ, την οποία κάποιοι μεταφράζουν ότι επιτρέπει την εγκατάσταση επίμαχου αιολικού πάρκου σε αναδασωτέα περιοχή.
Στην ανάρτησή της παραθέτει την άποψη νομικού και επιχειρεί να βάλει ένα τέλος στα όσα διαδίδονται ότι οι δασικές εκτάσεις στην Εύβοια κάηκαν προκειμένου να τοποθετηθούν αιολικά πάρκα με ανεμογεννήτριες. Συγκεκριμένα ο νομικός Γιώργος Καραβοκύρης αναφέρει και η κυρία Νάντσου το αναδημοσιεύει: «Δεν χρειάζεται να κάψει κανείς το δάσος για να εγκαταστήσει ΑΠΕ (αντιθέτως, η φωτιά ήταν ο πιο ασφαλής τρόπος για να αποτραπεί το έργο). Ούτε το μείζον ερμηνευτικό στοίχημα του νομικού πλαισίου -και της απόφασης του ΣτΕ που υπερβαίνει τη γραμματική ερμηνεία- είναι η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία, αλλά η ίδια η προστασία του περιβάλλοντος. Αυτή είναι η βασική μέριμνα και πολλές φορές τα νομικά είναι η καλύτερη προυπόθεση για να συζητάμε με ακρίβεια και πολιτικά».
Η ανάρτηση της Θεοδότας Νάντσου Σημαντική γνώμη από τον εξαίρετο νομικό Georgios Karavokyris, για την αχλή που περιβάλλει την απόφαση του ΣτΕ (Ολομ. 2499/2012) για τα αιολικά στις κυρηγμένες ως αναδασωτέες εκτάσεις. Για την ιστορία, ήμουν στο ακροατήριο όταν δικάστηκε η πολύκροτη αυτή υπόθεση. Οι δικαστές έλαβαν αυτή την απόφαση μετά από συζήτηση που αφορούσε και το «κίνητρο» που έχει κάποιος να κάψει έκταση για να σαμποτάρει ένα έργο, προβληματισμός ο οποίος εκφράστηκε από δικαστές και σε άλλη δίκη. Είχαν προηγηθεί τα επεισόδια σε περιοχές της Αττικής κατά της κατασκευής χώρων ταφής απορριμμάτων. Με την απόφαση αυτή, αφαιρείται κάθε κίνητρο εμπρησμού που να αφορά αιολικά (υπέρ ή κατά της χωροθέτησής τους) σε εκτάσεις που έχουν κυρηχθεί αναδασωτέες.Δύσκολος ο ρόλος του δικαστή, όταν έχει να σταθμίσει τα συμφέροντα αντικρουόμενων πλευρών και να θωρακίσει με τον καλύτερο τρόπο το περιβάλλον ως κοινό αγαθό. Αυτός είναι και ο λόγος που από εμένα δεν θα ακουστεί ποτέ κριτική προς διοικητικό δικαστή για απόφαση που δεν με ευχαριστεί. Ειδικά ο τότε πρόεδρος του δικαστηρίου Κωνσταντίνος Μενουδάκος και η εισηγήτρια Κατερίνα Σακελλαροπούλου (νυν ΠτΔ) άφησαν εποχή στο ανώτατο δικαστήριο ως εξαιρετικοί δικαστές που δεν αρκέστηκαν στην απλή ανάγνωση των νόμων και του Συντάγματος: με συνέπεια και αναμφισβήτητη περιβαλλοντική ευαισθησία τίμησαν τον ρόλο του ΣτΕ ως υπερασπιστή του Συντάγματος, στη συγκεκριμένη περίπτωση των άρθρων 24 και 117, συχνά μάλιστα με ελάχιστα εργαλεία που να υποβοηθούν την επιστημονικά άρτια κρίση επί των περιβαλλοντικών ζητημάτων που τίθενται.
Δεν υπάρχουν σχόλια: